Przygodę ze sztuką rozpoczęłam w sposób bardzo nietypowy – od malarstwa naszkliwnego na porcelanie, kończąc kurs w pracowni „Claire de Lune” w Genewie. Po powrocie do Polski uzupełniałam wykształcenie na wydziale Konserwacji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie, w ramach programu „Akademia otwarta”. Wcześniej ukończyłam studia na wydziale lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Gruntowna znajomość anatomii człowieka, jaką tam zdobyłam, to bardzo istotny element mojego warsztatu malarskiego. Ukończyłam również kurs teologii ikony, który stanowił dla mnie przygotowanie intelektualne i duchowe do podjęcia tematyki sakralnej w mojej twórczości. Jestem członkiem „Mazowieckiego Towarzystwa Kultury”.

Stworzyłam witrynę internetową ArsSacra.art.pl, której celem jest propagowanie wartościowej sztuki sakralnej. Moją dewizą jest nieustanne poszukiwanie piękna w otaczającym świecie, w naturze, a w szczególności odnajdywanie go w człowieku.

Moje obrazy zdobią nie tylko kolekcje prywatne, ale znajdują się w ołtarzach kościołów i kaplic, w Polsce i za granicą. Wśród nich kościół Zmartwychwstania Pańskiego na warszawskim Targówku, kościoły w Książenicach, Łopusznie, Chocianowie, Łopatkach, w Koleśnikach na Litwie. Kopie obrazu Jezusa Miłosiernego powędrowały m.in. do Niemiec, Irlandii, Wielkiej Brytanii i Australii.

Brałam udział w licznych wystawach zbiorowych. Wystawy indywidualne to m.in.: „Chwalcie łąki umajone” przy kościele św. Zygmunta 2004 r., „Totus Tuus” Galeria „Teka” 2005 r. oraz kościół Dominikanów na Służewcu 2005 r., „Malowane ciszą” 2005. Kilkakrotnie wystawiałam też swoje prace przy okazji wystaw storczyków „Orchidalia”, a także ofiarowywałam swoje prace na rzecz aukcji charytatywnych.

Tworzę różnorodnymi technikami – olej na płótnie i na desce, akwarela na papierze i na jedwabiu, pastele, jak również technika naszkliwna na porcelanie. Najchętniej maluję obrazy olejne o tematyce religijnej oraz portrety, również kopie i pastisze obrazów mistrzów. Maluję też pejzaże i kwiaty, chętnie wybieram tematy, których centrum stanowi człowiek. Szczególnym źródłem inspiracji są dla mnie wizerunki Madonny, otoczone czcią jako cudowne, które przez wieki skłaniały do modlitwy i pomagały człowiekowi w spotkaniu z Bogiem.

Małgorzata Wrochna

Jej ostatnie dzieła to cykl 20 tajemnic Różańca i kilka obrazów Matki Bożej w stylu krakowskich Hodegetrii. Są to owoce jej długich poszukiwań artystycznych mających na celu połączenie przejmującej prostoty wschodniej ikony z tradycją i estetyką malarstwa zachodniego. Autorka bardzo cieszyła się z coraz większej popularności ikony w Polsce i z tego, że prostota tych obrazów przyciąga wiele osób do samodzielnego chwytania za pędzel. Sama nawet prowadziła kurs malowania ikon. Jednoczesnie jednak bolało ją, że tradycja zachodnia, zwłaszcza nasz polska, jest niedoceniana i zapominana. Czerpiąc inspiracje zarówno z ikony, jak i ze średniowieczego malarstwa zachodniego, udało jej się wypracować własny styl. Najlepiej charakteryzyje go połączenie dwóch, niemalże symbolicznych dla tych nurtów materiałów - oleju i złota.

Więcej o przemyśleniach Autorki na temat sztuki sakralnej można przeczytać w dziale "Czytelnia" w witrynie ArsSacra.art.pl.

Pracując nad tymi obrazami miała duże trudności z doborem pigmentów. Jest wiele stron internetowych opisujących pigmenty, ale często zawierają one informacje o niedostępnych już pigmentach historycznych, niewiele zaś mówią o pigmentach dostępnych dziś w handlu. Stworzyła więc własny poradnik "Pigmenty stosowane w malarstwie". To dla Małgorzaty bardzo charakterystyczne: nie ukrywała żadnych "tajemnic warsztatu". Przeciwnie, chętnie dzieliła się ze wszystkimi swoją wiedzą i doświadczeniem. Wystarczy zajrzeć do działu "Poradniki" w witrynie ArsSacra.art.pl.

Małgorzata bardzo świadomie przygotowywała się do przejścia na Tamtą Stronę. Owocem jej przemyśleń nad tym jest obraz "Drugi Brzeg". Jest to artystyczna refleksja nad tekstem z 1 Listu św. Pawła do Koryntian (1 Kor 13, 12):

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz.

Na obrazie, drugi brzeg jest przed nami zasłonięty. Widzimy tylko jego zniekształcone odbicie w wodzie. Jak tam jest naprawdę, możemy się tylko domyślać ...

Grzegorz Wrochna (mąż)

grzegorz@wrochna.edu.pl